Tadeusz Kościuszko urodził się 4 lutego 1749r. w Siechnowicach na Mereczowszczyźnie. Gdy miał 12 lat zmarł mu ojciec, a matka sama zajęła się wychowaniem i wykształceniem dzieci. Tadeuszowi od najwcześniejszych lat marzyła się przyszłość żołnierska. Kościuszko jako 9 letni chłopiec uczył się ze starszym o trzy lata bratem Józefem w szkole, w Kolegium Pijarskim. Była to szkoła prowadzona przez zakonników - pijarów. Starano się w niej o wykształcenie mądrych obywateli, rozbudzano w uczniach głęboką miłość do Ojczyzny. Do tej szkoły uczęszczał Kościuszko 5 lat. Następne pięć lat spędził w domu rodzinnym, ponieważ matka nie miała pieniędzy na kształcenie dzieci. Młody Tadeusz nadal marzył o wojsku. Gdy skończył 19 lat otworzyła się przed nim droga do spełnienia marzeń. Rządzący wówczas Polską Stanisław August Poniatowski założył w Warszawie Szkołę Rycerską zwaną także Korpusem Kadetów. Szkoła ta miała na celu wychować wykształconą kadrę oficerów na ludzi mądrych i oddanych krajowi. Kościuszko został przyjęty do tej szkoły jako pierwszy z 80 uczniów tej szkoły. Przyjmowanie uczniów odbywało się bardzo uroczyście, w obecności kolegów i komendanta Korpusu. Kandydat składał najpierw przyrzeczenie wobec kolegów, a potem egzamin przed dyrektorem tej szkoły. Po ukończeniu tej szkoły został wysłany na 5 lat nauki do Francji. Był bardzo pracowity, uczył się nie tylko w dzień i w nocy. Studia ukończył we Francji i po pięciu latach wrócił do Polski. Powrót był smutny, bo Kościuszko zastał wojsko bardzo osłabione, wydane na łup trzem mocarstwom: Austrii, Rosji i Prusom, które dokonały pierwszego rozbioru Rzeczpospolitej. Kościuszko nie mógł pozostać w kraju, ponieważ armia polska nie miała wolnych miejsc dla młodych oficerów. Około 1775r. postanowił Kościuszko wyjechać do Ameryki Północnej i bić się za wolność innego narodu. Jego hasłem i myślą przewodnią było: "Wszyscy ludzie są równi i wszyscy mają prawo do życia, do wolności i szczęścia". W roku 1776 Kościuszko wziął udział w walce jako ochotnik z Europy po stronie biednego, uciskanego ludu przez tyranię angielską. Miał wtedy wojskowy stopień pułkownika. Osiem lat swego życia poświecił tej służbie. Zdobył zaufanie, szacunek, uznanie i miłość ludu, o którego wolność walczył. Stał się bohaterem Stanów Zjednoczonych. Kościuszko bardzo pomógł armii amerykańskiej nad ufortyfikowaniem walczących miast. Pod Saratogą oddziały angielskie poniosły klęskę w bitwie z żołnierzami amerykańskimi. Kościuszko walczył w Ameryce aż do ostatniego zwycięstwa, do 1783r., kiedy to Anglicy zostali zmuszeni do uznania niepodległości kolonii. Za wybitne zasługi T. Kościuszko otrzymał rangę generała i ziemie pod uprawę. Mógł zostać w Ameryce, ale za bardzo tęsknił za ojczystym krajem. Wiedział i czuł, że polska go potrzebuje. W 1784r. wrócił do Polski, ale niestety w słabej, polskiej armii nie mógł dostać żadnego stanowiska pracy. Postanowił więc wrócić do swoich rodzinnych stron, do Siechnowic i zająć się gospodarstwem. Żył tutaj bardzo skromnie. Mieszkał w starym, krytym słomą domu. W wolnych chwilach rozmyślał o tym, że wszyscy ludzie powinni być wolni, ze bogaci nie powinni wyzyskiwać biednych chłopów, a pańszczyznę należy znieść Wielu Polaków dążyło do odzyskania niepodległości. Przygotowali oni plan powstania. Powstanie wybuchło 24 marca 1794 roku. Na czele stanął Tadeusz Kościuszko. W tym samym dniu, 24 marca 1794roku na Rynku w Krakowie Tadeusz Kościuszko, stanąwszy przed wojskiem i tłumnie zgromadzoną ludnością złożył przysięgę: "Ja, Tadeusz Kościuszko, przysięgam w obliczu Boga całemu Narodowi Polskiemu, iż powierzonej mi władzy na niczyj prywatny ucisk nie użyję, lecz jedynie dla obrony całości granic, odzyskania samowładności Narodu i ugruntowania powszechnej wolności używać będę. Tak mi Panie Boże, dopomóż i Niewinna Męka Syna Jego" 4 kwietnia 1794 roku stanął Kościuszko pod wsią Racławice, gdzie zastał już spodziewane wojsko rosyjskie. Tu właśnie rozegrała się pierwsza poważniejsza bitwa powstańców - polskich kosynierów z wojskami rosyjskimi. Było to wielkie zwycięstwo Polaków. Radość z tego zwycięstwa była wielka wśród ludu. Szybko układano piosenki, które wyrażały wole dalszej walki. Tadeusz Kościuszko zmarł 15 października 1817 roku w Solune w Szwajcarii. W rok później (1818r.) prochy ukochanego bohatera przywieziono do Polski i złożono w Krakowie na Wawelu, pośród królewskich grobów. Cały naród oddał mu najwyższy hołd. Rodacy usypali mu wspaniały pomnik - mogiłę na wzgórzu podkrakowskim - zwanym Kopcem Kościuszki. Stoi on po dziś dzień. W sercach Polaków na zawsze pozostało wspomnienie o jednym z największych naszych patriotów, o Tadeuszu Kościuszce.